ἐκϐολή

ἐκϐόλιμος

ἐκϐόλιον
ἐκϐόλιμος, ος, ον :
1 rejeté, particul. avorté, Arstt. G.A. 3, 2, 6 ||
2 digne d’être rejeté, abject, Plut. M. 44e.
Étym. ἐκϐολή.