ἐκϐροντάω-ῶ

ἐκϐρυχάομαι-ῶμαι

ἔκϐρωμα
ἐκ·ϐρυχάομαι-ῶμαι [ῡ] pousser des mugissements, Eur. Hel. 1557 (impf. 3 sg. ἐξεϐρυχᾶτ’) ; fig. I.T. 1390.
Étym. part. prés. ἐκϐρυχώμενοι.