ἐκδικητής

ἐκδικία

ἔκδικος
ἐκδικία, ας (ἡ) [δῐ]
1 punition, châtiment, Apd. 3, 7, 6 ||
2 remise d’une peine, DC. 38, 7.
Étym. ἔκδικος.