ἐκδίκημα

ἐκδίκησις

ἐκδικητής
ἐκδίκησις, εως (ἡ) [δῐ] vengeance, punition, Pol. 3, 8, 10 ; Spt. Ex. 7, 4 ; 12, 12 ; Deut. 32, 35, etc. ; NT. Ap. 7, 24.
Étym. ἐκδικέω.