ἐκμαργόω-ῶ

ἐκμαρτυρέω-ῶ

ἐκμαρτυρία
ἐκ·μαρτυρέω-ῶ []
1 attester publiquement, acc. Eschl. Eum. 461, Ag. 1196 ; πᾶσιν, DH. 7, 33 ; εἰς πολλούς, Eschn. 15, 19, à tous, devant de nombreux témoins ; abs. Is. 40, 8 ||
2 attester par écrit, en parl. d’un absent, Dém. 929, 24 ; 1131, 4 ; Eschn. 30, 33 ||
Moy. se faire attester, Is. 40, 26.