ἐκμαρτυρέω-ῶ

ἐκμαρτυρία

ἐκμασάομαι-ῶμαι
ἐκμαρτυρία, ας (ἡ) [ῠ] témoignage écrit d’une personne absente, Dém. 1130 ; Is. 24.
Étym. ἐκμαρτυρέω.