ἔκπληγεν

ἐκπλήγνυμι

ἐκπληκτικός
ἐκ·πλήγνυμι [ῡ] (seul. inf. pr. pass. ἐκπλήγνυσθαι) c. ἐκπλήσσω, Thc. 4, 125.