ἐλαφόκρανος

ἐλαφοκτόνος

ἐλαφόπους
ἐλαφο·κτόνος, ος, ον [ᾰ] qui tue les cerfs (Artémis) Eur. I.T. 1113.
Étym. ἔ. κτείνω.