Ἐλαφηϐολιών

ἐλαφηϐόλος

Ἐλαφιαία
ἐλαφη·ϐόλος, ος, ον [ᾰ] qui perce ou poursuit les cerfs, Il. 18, 319 ; ép. d’Artémis, Hh. Dian. 26, 2 ||
E Dor. ἐλαφαϐόλος [φᾱ] Soph. Tr. 214.
Étym. ἔλαφος, βάλλω.