ἔλασσα

ἐλασσονάκις

ἐλασσονέω
*ἐλασσονάκις, seul. att. ἐλαττονάκις [νᾰ] adv. moins souvent, plus rarement, Plat. Theæt. 148a ; Arstt. Probl. 5, 22.
Étym. ἐλάσσων, -άκις.