ἐλασσονάκις

ἐλασσονέω

ἐλασσονότης
*ἐλασσονέω, seul. ἐλαττονέω-ῶ, avoir moins, manquer, Spt. Ex. 16, 18 ; 30, 15 ; 3 Reg. 11, 22 ; Prov. 14, 34.
Étym. ἐλάσσων.