ἐλεημοσύνη
ἐλεήμωνἐλεημοσύνη, ης
(ἡ) [ῠ]
1 pitié, compassion,
Call. Del.
152 ||
2 don charitable, aumône,
DL. 5, 17 ;
Spt. Tob.
4, 7 ; Sir.
3, 14 ; 12,
3 ; NT. Matth. 6, 2 ; ἐλεημοσύνας πολλὰς ποιεῖν τινι, Spt. Tob. 1, 3, faire d’abondantes aumônes à qqn.
Étym.
ἐλεήμων.