ἐλεημοσύνη

ἐλεήμων

ἐλεητικός
ἐλεήμων, ων, ον, gén. ονος, compatissant, miséricordieux, Od. 5, 191 ; Dém. 547, 15 ; avec le gén. Ar. Pax 425 ||
Cp. -ονέστερος, Arstt. H.A. 9, 1, 7.
Sup. -ονέστατος, Lys. 168, 39.
Étym. ἐλεέω.