ἐμπαίζω
ἐμπαίκτηςἐμ·παίζω :
1 jouer ou s’ébattre dans, dat.
Eur. Bacch.
867 ; Ar.
Th. 975 ;
Luc. Lex.
5 ; par euphém.
p. συγγίγνομαι, Spt. Jud. 19, 25 ||
2 se jouer de, se moquer
de, dat. Hdt.
4, 134 ; Spt.
Ex. 10, 2 ;
Num. 22, 29 ;
Prov. 23, 35 ;
NT. Matth.
20, 19 ; 27,
29, etc. ; au
pass. Luc. Trag. 331 ; Anth. 10, 56.
Étym.
ἐν, π.