ἐμπαίζω

ἐμπαίκτης

ἔμπαιος
ἐμπαίκτης, ου (ὁ) qui se joue de, imposteur, Spt. Esaï. 3, 4 ; NT. 2 Petr. 3, 3.
Étym. ἐμπαίζω.