ἐμφάντασις

ἐμφαντικός

ἐμφαντικῶς
ἐμφαντικός, ή, όν, propre à signifier, significatif de, gén. Plut. M. 747e, etc. ; abs. significatif, expressif, Pol. 18, 6, 2 ; Plut. M. 1009e ||
Cp. -ώτερος, Plut. M. 1009e.
Étym. ἐμφαίνω.