ἐμπολή

ἐμπόλημα

ἐμπολητός
ἐμπόλημα, ατος (τὸ)
1 marché, au plur. Eur. Cycl. 137 ||
2 gain de commerce, Th. Char. 6 ; d’où récompense, Soph. Tr. 538.
Étym. ἐμπολάω.