ἐμπορπάω-ῶ

ἐμ·πορπάω-ῶ (seul. au pass. part. pf. ἐμπεπορπημένος, Lycurg. 153, 5 ; et pl. q. pf. 3 sg. ἐνεπεπόρπητο, DC. 62, 2, et 3 pl. ion. ἐνεπεπορπέατο, Hdt. 7, 77) agrafer.