ἐνέργημα

ἐνεργής

ἐνεργητέος
ἐν·εργής, ής, ές, agissant, actif, efficace, Pol. 2, 65, 12 ; 11, 23, 2 ; DS. 1, 88 ; 17, 44 ; NT. 1 Cor. 6, 9 ; πρός τι, Arstt. Top. 1, 12, pour qqe ch. ; en parl. du sol, productif, Plut. Sol. 31 ||
Cp. -έστερος, Arstt. Top. 1, 12 ; Plut. Sol. 31 ; Diosc. 1, 11 et 82.
Sup. -έστατος, DS. 1, 88 ; Diosc. 1, 18.
Étym. ἐν, ἔργον.