ἐγγυοθήκη

ἔγγυος

ἐγγύς
ἔγγυος, ος, ον [ῠ]
1 qui sert de caution, répondant, garant, Xén. Vect. 4, 20 ; Arstt. Œc. 2, 23 ; Eschn. 128a ; Pol. 5, 27, 1 ||
2 garanti sur caution, assuré, Lys. 902, 3 ||
Cp. -ώτερος, Thém. 197c ||
E Fém. -ος, Eschn. l. c.
Étym. ἐγγύη.