ἐγκάμπτω

ἐγκανάσσω

ἐγκαναχάομαι-ῶμαι
ἐγ·κανάσσω [κᾰ] (seul. ao.) verser avec bruit, Eur. Cycl. 152, conj. ; Ar. Eq. 105 (impér. ἐγκάναξον) ; Alciphr. 3, 36, 3 (part. -άξας).
Étym. ἐν, κ.