ἐγκαταμίγνυμι
ἐγκαταμιγνύωἐγ·καταμίγνυμι [ῡ]
mêler dans, dat. DH. 6, 2 ; Luc. Prom. 7 ; Hdn 7, 12, etc. ; au pass. être mêlé dans ou
à, dat. Hpc.
283, 17, etc.
||
E Prés. part. -ύντες,
DH. l. c. ;
ao. -καταμίξας,
Luc. Prom.
7 ; Hdn
l. c. — Pass. prés.
part. -ύμενος, Hpc. l. c. Pf. part. -μεμιγμένος,
Isocr. 312b.
Étym.
ἐν, κ.