ἐγκλιτικός

ἐγκλιτικῶς

ἐγκλοιόω-ῶ
ἐγκλιτικῶς [ῐτ] adv. en écrivant ou en prononçant comme enclitique, Dysc. Synt. 222, 22 Schneider-Uhlig.