ἔγκτημα

ἔγκτησις

ἔγκτητος
ἔγκτησις, εως (ἡ) droit d’acquérir des biens-fonds, d’où l’acquisition elle-même, Xén. Hell. 5, 2, 19 ; Spt. Lev. 25, 16 ||
E Dor. ἔγκτασις [ᾱ] Dém. 256, 7 (décr.).
Étym. ἐγκτάομαι.