ἔνθαπερ

ἐνθάπτω

ἐνθαῦτα
ἐν·θάπτω, ensevelir dans, dat. Eschn. 14, 14 ; DH. 5, 48 ; DS. 1, 66 ||
E Fut. 2 pass. ἐνταφήσομαι [ᾰ] Plut. Dio. 43 ; ao. 2 ἐνετάφην, Eschn. l. c. ; inf. pf. ἐντεθάφθαι, Arr. An. 7, 1, 6.