ἐνθύμημα

ἐνθυμηματικός

ἐνθυμηματικῶς
ἐνθυμηματικός, ή, όν [ῡᾰ]
1 en forme d’enthymème, Arstt. Rhet. 1, 2, 10 ||
2 apte à raisonner, bon dialecticien, Hpc. 22, 49 ; Arstt. Rhet. 1, 1, 9.
Étym. ἐνθύμημα.