ἐντόσθια

ἐντοσθίδιος

ἐντραγῳδέω-ῶ
ἐντοσθίδιος, ος, ον [ῐδ] intérieur, Clém. 1, 429 Migne ; τὰ ἐντοσθίδια, Hpc. 628, 41 ; Arstt. P.A. 4, 9, 6, les intestins, les entrailles.
Étym. cf. le préc.