ἐπαυλίζομαι

ἐπαύλιον

ἔπαυλις
ἐπαύλιον, ου (τὸ)
1 petit bien de campagne, Eschn. Ep. 9 ; Pol. 4, 4, 1, etc. ||
2 τὰ ἐπαύλια, Alciphr. 3, 39, le lendemain des noces.
Étym. dim. d’ἔπαυλις.