ἐπαυλίζομαι
ἐπαύλιονἐπ·αυλίζομαι (impf.
ἐπηυλιζόμην, ao. ἐπηυλισάμην
et ἐπηυλίσθην,
pf. ἐπηύλισμαι)
passer la nuit en plein air, A. Rh.
3, 929 ; particul. bivouaquer en plein air, Thc. 3, 5 ; 4, 134 ; DH. 2, 6 ; Plut. Ant. 44 ; ἐπ. τῇ πόλει, Plut.
Syll. 29,
bivouaquer près de la ville ||
E Ao. 3 pl. ἐπηυλίσαντο,
Thc. 4, 134 ;
ἐπηυλίσθησαν, D.
Chr. 1, p. 350.