ἐφεξῆς

ἔφεξις

ἐφεξκαιδέκατος
ἔφεξις, εως () litt. action d’arrêter, d’où :
1 prétexte, excuse, Ar. Vesp. 338 ||
2 c. ἐποχή, dans la doctrine des sceptiques, Naz. 2, 201 c Migne.
Étym. ἐπέχω.