ἐφίλαθεν

ἐφιμείρω

ἐφίμερος
ἐφ·ιμείρω [ῑ] (seul. prés.) désirer : τινός, Anth. 5, 269 ; Nonn. D. 14, 355 ; τι, Nic. (Ath. 683f) qqe ch. ; avec un inf. Mus. 80 ||
Moy. m. sign. Arat. 975.
Étym. ἐπί, ἱ.