ἐφιμείρω

ἐφίμερος

ἐφιππάζομαι
ἐφ·ίμερος, ος, ον [ῑ] désirable, souhaitable, Hés. Sc. 15, Th. 132 ; Eschl. Ch. 840 ; Soph. O.R. 1375 ; Thcr. Idyl. 1, 61 ; 8, 82.
Étym. ἐπί, ἵ.