ἐφορμή

ἐφόρμησις

ἐφορμητικός
ἐφόρμησις, εως () attaque, irruption, Hld. 8, 9, p. 231, 32 Bkk.
Étym. ἐφορμάω.
ἐφόρμησις, εως ()
1 mouillage, Thc. 6, 48, etc. ||
2 particul. mouillage en face d’un port où d’une flotte ennemie, d’où blocus, Thc. 2, 89.
Étym. ἐφορμέω.