ἔφηλις
ἔφηλοςἔφ·ηλις, ιδος
ou ἐφηλίς,
ίδος, ou
ἔφ·ηλις, εως
(ἡ) tache de rousseur sur la peau,
Hpc. 105c ; 381, 34 ; 677, 15 ;
Diosc. 1, 177 ;
2, 194, etc.
||
E Acc. sg. ἐφήλιδα,
Cels. 6, 5 ;
ou ἔφηλιν,
Nic. Th.
333 ; Diosc.
2, 194, etc. ;
acc. pl. ἐφήλιδας, Hpc. 105c ; Diosc. 2, 21 ; ou ἐφηλίδας, Th. H.P. 9, 20, 3 ; Plut.
M. 624d ; ou ἐφήλεις, Diosc. 1, 177, etc.
Étym.
ἐπί, ἥλιος.