ἐπιϐατικός

ἐπιϐατός

ἐπίϐδα
ἐπιϐατός, ός ou ή, όν [ᾰ] où l’on peut monter, accessible, Hdt. 4, 62 ; Plat. Tim. 24e ; fig. accessible (à la corruption) Plut. Dem. 14 ||
E Fém. -ή, DC. 44, 44.
Étym. vb. d’ἐπιϐαίνω.