ἐπιϐρύω

ἐπιϐρωμάομαι-ῶμαι

ἐπιϐύστρα
ἐπι·ϐρωμάομαι-ῶμαι, gronder, s’irriter contre, dat. Call. Del. 56.
Étym. cf. ἐπιϐριμάομαι.