ἐπιϐωθέω

ἐπιϐώμιος

ἐπιϐωμιοστατέω-ῶ
ἐπι·ϐώμιος, ος, ον, placé sur l’autel, Eschl. fr. 22a ; Eur. Andr. 1024 ; A. Rh. 4, 1129 ; subst. τὰ ἐπιϐώμια, sacrifices, offrandes, Thcr. Idyl. 16, 26.
Étym. ἐπί, βωμός.