ἐπιϐωμιοστατέω-ῶ

ἐπιϐωμίτης

ἐπιϐώσομαι
ἐπιϐωμίτης, ου (ὁ) [ῑτ] servant près de l’autel, Lysim. (Jos. c. Ap. 1, 34).
Étym. ἐπιϐώμιος.