ἐπιγλύφω

ἐπιγλωσσάομαι

ἐπιγλωσσίς
ἐπι·γλωσσάομαι, att. -ωττάομαι-ῶμαι, tenir de mauvais propos, Eschl. Ch. 1045 ; ἐπ. τί τινος, Eschl. Pr. 929, ou περί τινος, Ar. Lys. 37, dire du mal de qqn.
Étym. ἐπί, γλῶσσα.