ἐπικρατητέον

ἐπικρατητικός

ἐπικρατήτωρ
ἐπικρατητικός, ή, όν [ᾰ] propre à maîtriser, astringent, Gal. De medic. fac. 12, 361.
Étym. ἐπικρατέω.