ἐπικραδάω-ῶ

ἐπικράζω

ἐπικραιαίνω
ἐπι·κράζω, crier sur ou contre, dat. Luc. Anach. 16 (part. pf. ἐπικεκραγότας [ᾱγ]); Philopatr. 1.
Étym. inf. ao. ἐπικράξαι.