ἐπικτυπέω-ῶ

ἐπικυδαίνομαι

Ἐπικυδείδης
ἐπι·κυδαίνομαι (impf. 3 sg. ἐπεκυδαίνετο) [ῡ] se glorifier de, dat. DC. 71, 2.