ἐπικυδής

ἐπι·κυδής, ής, ές [ῡ] (seul. cp. -έστερος, α, ον) glorieux, brillant, en parl. de choses, Isocr. 69c ; Pol. 1, 39, 9 ; 16, 4, 3 ; en parl. de pers. Xén. Hell. 5, 1, 36 ; Pol. 5, 69, 11.