ἐπικηρόω-ῶ

ἐπικηρυκεία

ἐπικηρύκευμα
ἐπικηρυκεία, ας (ἡ) [ῡ] envoi de hérauts, d’où négociation entre belligérants, Dém. 61, 23 ; Pol. 14, 2, 13, etc.
Étym. ἐπικηρυκεύω.