ἐπιλήσμων

ἐπιληψία

ἐπιλήψιμος
ἐπιληψία, ας (ἡ)
1 interception, arrêt soudain, Arstt. Probl. 2, 1 ||
2 épilepsie, Hpc. Aph. 1248 ; Plut. M. 290a ; 981d.
Étym. ἐπίληπτος.