ἐπιλησμοσύνη

ἐπιλήσμων

ἐπιληψία
ἐπιλήσμων, ων, ον, gén. ονος :
1 qui oublie, oublieux, Ar. Nub. 129, etc. ; Plat. Rsp. 486d ; τινός, Xén. Ap. 6, de qqe ch. ||
2 qui fait oublier, gén. Chion Epist. 3 ||
Cp. -ονέστερος, Xén. l. c. ; Mem. 4, 8, 8.
Étym. ἐπιλήθω.