ἐπιμελής

1 act. qui prend soin de, qui s’occupe de, soigneux de, attentif à, gén. Xén. Cyr. 4, 2, 38 ; Mem. 2, 6, 35 ; Plat. Conv. 197d ; περί et l’acc. Xén. Mem. 3, 4, 9 ; abs. Ar. Nub. 501 ; Xén. An. 3, 2, 30, etc. ; τὸ ἐπιμελές, Thc. 5, 66, soin ou sollicitude pour ||

2 pass. dont on prend soin, dont on s’occupe, Plat. Leg. 909e ; particul. ἐπιμελές τινί ἐστί (ou γίγνεταί) τι, Hdt. 1, 89 ; 5, 12, etc. ; Plat. Ep. 334a ; ou τινός, Plat. Leg. 763e ; ou περί τινος, Arstt. Pol. 2, 3, 8, qqn a (ou prend) qqe ch. à cœur ; τινὶ ἐπιμελές ἐστι, avec l’inf. Thc. 1, 5 ; Xén. Mem. 4, 7, 4 ; Eschn. 61, 32 ; Dém. 310, 4 ; 359, 21, on se préoccupe de faire ; τινὶ ἐπιμελὲς ἔστω μή, Plat. Leg. 932d, qu’on ait à cœur que ne... pas, etc. ; ἐπιμελὲς πεποίημαι εἰδέναι, Plat. Conv. 172e, j’ai eu à cœur de savoir ||