ἐπιμελής

ἐπιμελητέον

ἐπιμελητής
ἐπιμελητέον, vb. d’ἐπιμελέομαι, Xén. Mem. 2, 1, 28 ; Plat. Rsp. 618b ; Arstt. Pol. 7, 16, 1.