ἐπιμετρέω-ῶ

ἐπίμετρον

ἐπιμήδιον
ἐπί·μετρον, ου (τὸ) surplus, surcroît, Th. C.P. 4, 13, 7 ; Thcr. Idyl. 12, 26 ; Pol. 6, 46, 6 ; Plut. M. 503d ; ἐξ ἐπιμέτρου, Sext. P. 2, 47, par surcroît.