ἐπιτάραξις

ἐπιταράσσω

ἐπιτάρροθος
ἐπι·ταράσσω, att. -άττω [τᾰ] troubler encore plus, Hpc. Epid. 1, 951 ; Hdt. 2, 139 ; Plut. M. 788e ; Luc. D. mort. 2, 1.